Rok wiary

Wiara to wielki dar. Trzeba go pielęgnować, troszczyć się o niego, ale też ważną sprawą jest zabiegać o ten "klucz". Sami Apostołowie, najbliżsi uczniowie Pana Jezusa, wiele razy zwracali się do Niego: "Przymnóż nam wiary!" Przymnóż – znaczy daj nam więcej. Każdy człowiek potrzebuje wiary, zarówno dorosły, jak i dziecko. Rok, który ogłosił papież Benedykt XVI jest wielką przygodą wiary, do której również ty jesteś zaproszony. CO WTEDY MASZ ZROBIĆ? Zachęcam cię, byś poszedł razem z rodzicami do Pana Jezusa przed Najświętszy Sakrament. Powiedz Mu, że chcesz Go poznawać na lekcjach religii, w szkole, podczas Mszy Świętej niedzielnej oraz że pragniesz kochać Pana Jezusa. Zostań na chwilę adoracji, bo to jest szczególny czas twego spotkania z najlepszym przyjacielem – Jezusem. Podczas adoracji On będzie patrzył na ciebie, a ty na Niego. Na koniec spotkania z Panem Jezusem odmów "Modlitwę dziecka na Rok Wiary":

"Panie Jezu, proszę Cię, dodaj mi wiary w to, że żyjesz w moim sercu i w sercach innych ludzi, których mam kochać, jak Ty ich kochałeś. Pomóż mi gorliwie naśladować Ciebie. Panie, przymnóż mi wiary. Amen". "Drzwi wiary", które mamy z tobą otworzyć naszym "kluczem", już są otwarte dla każdego, również i dla ciebie. Tak twierdzi papież Benedykt XVI. Ale pamiętaj, że ciebie przez te drzwi przeprowadzają rodzice. Każdy z nas potrzebuje mądrych dorosłych przewodników, przyjaciół i świadków na drodze wiary. Dlatego masz być posłuszny swoim rodzicom, szanować ich i nie robić im przykrości. Staraj się uczynić im coś przyjemnego, pomóc im w domu i po prostu być radością dla nich.

Chrzest

Chrzest jest sakramentem wiary. Wiara jednak potrzebuje wspólnoty wierzących. Każdy człowiek może wierzyć jedynie w wierze Kościoła.

U wszystkich ochrzczonych, dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać. Dlatego co roku podczas Wigilii Paschalnej Kościół celebruje odnowienie przyrzeczeń chrztu.

Przygotowanie do chrztu stawia człowieka jedynie na progu nowego życia. Chrzest jest źródłem nowego życia w Chrystusie; z niego wypływa całe życie chrześcijańskie w tym również służba bliźniemu, w którym służy się samemu Bogu

Święci

Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. Dzięki niej to przodkowie otrzymali świadectwo. Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga światy zostały tak stworzone, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych (Hbr 11,1-3).

Ważne jest wpatrywanie się w tych, którzy poprzedzili nas w tym świadectwie dawanym Chrystusowi, a więc wpatrywanie się w błogosławionych i świętych, również w męczenników poprzednich stuleci. Oni przecież właśnie w wierze odnajdywali siłę do pokonania słabości i przezwyciężania przeciwności losu. Dlatego ogłaszając Jana Pawła II błogosławionym Benedykt XVI mógł jasno i dobitnie powiedzieć, że Jan Paweł II jest błogosławiony ze względu na swą wiarę, mocną i wielkoduszną, wiarę apostolską. Nie jest więc błogosławionym ze względu na szerokie horyzonty swojej apostolskiej posługi. Nie jest błogosławiony dlatego, że ludziom niósł nadzieję, że był proboszczem świata. I nie jest błogosławiony dlatego, że być może za Jego wstawiennictwem, wczoraj, dziś czy jutro, tak wielu ludzi doznawać będzie duchowych czy fizycznych uzdrowień. Jan Paweł II jest błogosławiony ze względu na swoją wiarę. Bo to właśnie On – mówił nam jeszcze Benedykt XVI – swoim świadectwem wiary, miłości i odwagi apostolskiej, pełnym ludzkiej wrażliwości, pomógł chrześcijanom na całym świecie, by nie lękali się być chrześcijanami, należeć do Kościoła, głosić Ewangelię.

Modlitwy za wstawiennictwem Świętych i Błogosławionych

Sól

Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi (Mt 5, 13).

Rolą soli jest nadawanie smaku pokarmom i zachowywanie ich świeżości. W praktyce być chrześcijaninem w świecie znaczy sprawiać, że ten świat będzie miał smak, smak miłości, smak dobra, służby odpowiedzialności za innych.

Sól rozpuszcza się w żywności, przenika do jej wnętrza, ale nie tarci przez to tego czym jest, nie traci swojej tożsamości. Zmienia swoje zewnętrzne właściwości fizyczne, ale nie traci smaku. Możemy w tym znaku dopatrywać analogi z obumierającym ziarnem, które tylko w ten sposób może wydać plon. Chrześcijanie muszą być gotowi poświęcić swoje życie w służbie drugiemu człowiekowi, aż do stracenia samych siebie. Wobec różnego typu powierzchownych form przeżywania wiary, szczególnej wymowy nabiera obecny Rok Wiary oraz hasło Duszpasterskiego Roku w Polsce, przypominające nam o tym, by „być solą ziemi”. Obecny czas wymaga od nas nie tylko bycia uczniem Chrystusa w przestrzeni kościelnej przez udział w niedzielnej Mszy św., życie sakramentalne, czy obecność na nabożeństwach, ale przede wszystkim dawania autentycznego świadectwa przyjętej wiary w codziennym życiu, a więc w rodzinie, szkole, podczas wypoczynku, wakacjach, podczas koleżeńskich spotkań, zabaw, imprez sportowych, itd. Uczniem Chrystusa nie jest się tylko w kościele, ale przede wszystkim w każdym środowisku codziennego życia.

Wy jesteście solą ziemi. Jedną z zasadniczych funkcji soli, jak dobrze wiemy, jest przyprawianie pożywienia, dodawanie mu smaku. Ma to nam przypominać, że przez chrzest cała nasza istota została głęboko przemieniona, ponieważ została «przyprawiona» nowym życiem pochodzącym od Chrystusa (por. Rz 6, 4). Solą, dzięki której tożsamość chrześcijańska nie traci swojej natury, nawet w środowisku mocno zlaicyzowanym, jest łaska chrztu, która nas odrodziła i sprawiła, że żyjemy w Chrystusie i jesteśmy w stanie podjąć Jego wezwanie, by «ofiarować [nasze] ciała na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną» (Rz 12, 1). Św. Paweł w Liście do Rzymian zachęca ich, aby wyraziście ukazywali swój odmienny — w stosunku do współczesnych — sposób życia i myślenia: «Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe» (Rz 12, 2).

Przez długi czas używano soli także do konserwowania żywności. Jako sól ziemi jesteście wezwani, by zachowywać wiarę, którą otrzymaliście, i przekazywać ją w nienaruszonej postaci innym. Do waszego pokolenia ze szczególną mocą skierowane jest wezwanie, aby zachować nienaruszony depozyt wiary (por. 2 Tes 2, 15; 1 Tm 6, 20; 2 Tm 1, 14).

Odkrywajcie swoje chrześcijańskie korzenie, uczcie się historii Kościoła, pogłębiajcie znajomość duchowego dziedzictwa, które wam zostało przekazane, naśladujcie świadków i mistrzów, którzy was poprzedzili! Jedynie dochowując wierności Bożym przykazaniom i przymierzu, które Chrystus przypieczętował własną krwią przelaną na krzyżu, będziecie mogli być apostołami i świadkami nowego tysiąclecia.

Orędzie Ojca Świętego Jana Pawła II na XVII Światowy Dzień Młodzieży 2002 r.

Drzwi gnieźnieńskie

Drzwi gnieźnieńskie

Katedra - panorama 360